Zit ik dan....

Nou, daar zit ik dan...in het ziekenhuis...Coldcap op...over een kwartiertje eerste medicijn...




We moesten ons om 9.30 melden op de eerste verdieping en werden vrij snel binnengeroepen. Toen ik aankwam bij de zaal, kreeg ik het wel even moeilijk...gelukkig was er een apart kamertje vrij en kon ik daar plaatsnemen op een bed.
Superlieve verpleegster, Ria.
Allereerst prikte ze het infuus en daarna werd de coldcap aangemeten...natuurlijk paste ik deze niet in eerste instantie...groot hoofd😬 maar gelukkig waren er ook andere maten aanwezig.
De verpleegster zei dat ik met de colcap een redelijke kans had om mijn haar te behouden dus daar gaan we voor.
Een half uurtje moet ik vooraf koelen en daarna krijg ik het medicijn.
In eerste instantie vond ik het koelen best te doen...maar nu na een kwartier wordt het al lastiger...ik merk dat ik duizelig word (lage bloeddruk) en dat de kou omzet in pijn. Gelukkig kan ik mijn hoofd neerleggen.
Ook moet ik heeeeeeel nodig plassen...dus straks met coldcap op en infuus achter me aan een toilet opzoeken...ik zit na het toedienen van de medicatie namelijk nog 1,5 uur te koelen.
Nou, de wekker gaat...snel plassen en dan als eerste de rode vloeistof erin...

pfff dat plassen was ook een ding...maar gelukt! Eerste medicijn zit erin...toch begonnen met de heldere...straks de rode. Gestart! Weg met die klote-kanker-cellen!💪