Al een week niks geplaatst, zie ik nu....
Op zich een goed teken want dan ben ik blijkbaar iets minder bezig geweest met het 'ziek zijn'.
Ik merk sowieso dat ik me vanaf vrijdag (een dag nadat ik voor de kuur ben geweest) tot en met woensdag een beetje afsluit van het ziek zijn, voor zover dat lukt.
Iedere donderdag heb ik de kuur. Als ik thuiskom, douche ik gelijk, even letterlijk en figuurlijk het hele ziekenhuis-gebeuren van me afspoelen. Dan leef ik gewoon mijn leven, niet teveel denkend aan het ziek zijn. (al word ik wel steeds moeier) en vanaf donderdag moet ik dan weer...
Het ziek zijn, daar heb je geen invloed op maar je hebt zeker wel invloed op hoe je ermee omgaat.
Je kunt in een hoekje zitten huilen, dag in dag uit; maar daar wordt niemand beter van. Je kunt ook proberen te genieten van alles om je heen; dat voelt een stuk beter kan ik je zeggen en dat doe ik dus ook😊
Al heb ik natuurlijk zeker ook mijn mindere momentjes hoor...soms overvalt het je toch opeens.😥
Vorige week had ik een afspraak bij de oncoloog. We hadden het over de hele behandeling.
Ze vertelde me dat, omdat de tumor bij mij toch vrij groot was, ik wel echt de gehele behandeling (chemo, operatie, bestraling en hormoontherapie) nodig had. Hoe groter de tumor, hoe meer kans dat er zich toch ergens een verkeerd celletje bevindt in je lichaam. En daar is deze behandeling ook op gebaseerd.
Dan schrik ik toch weer even.
Zal het leven ooit weer 'normaal' zijn? Zal ik niet altijd de angst houden dat ik dit (of een andere soort kanker) weer terugkrijg?
Ze zeggen wel eens 'je hebt een leven voor de kanker en een leven erna'...Ja, dat begrijp ik nu wel.
Mijn moeder heeft op haar 53e borstkanker gehad en heeft nu, 15 jaar later, nog die angst...
Zal ik ooit oud worden? Zal ik de 70 of 80 wel halen? Dat zijn allemaal gedachtes die soms bij me opkomen...
Ik zal die angst altijd houden maar hopelijk verdwijnt die angst steeds meer op de achtergrond....en komt die onbezorgdheid ooit weer terug💞
Op zich een goed teken want dan ben ik blijkbaar iets minder bezig geweest met het 'ziek zijn'.
Ik merk sowieso dat ik me vanaf vrijdag (een dag nadat ik voor de kuur ben geweest) tot en met woensdag een beetje afsluit van het ziek zijn, voor zover dat lukt.
Iedere donderdag heb ik de kuur. Als ik thuiskom, douche ik gelijk, even letterlijk en figuurlijk het hele ziekenhuis-gebeuren van me afspoelen. Dan leef ik gewoon mijn leven, niet teveel denkend aan het ziek zijn. (al word ik wel steeds moeier) en vanaf donderdag moet ik dan weer...
Het ziek zijn, daar heb je geen invloed op maar je hebt zeker wel invloed op hoe je ermee omgaat.
Je kunt in een hoekje zitten huilen, dag in dag uit; maar daar wordt niemand beter van. Je kunt ook proberen te genieten van alles om je heen; dat voelt een stuk beter kan ik je zeggen en dat doe ik dus ook😊
Al heb ik natuurlijk zeker ook mijn mindere momentjes hoor...soms overvalt het je toch opeens.😥
Vorige week had ik een afspraak bij de oncoloog. We hadden het over de hele behandeling.
Ze vertelde me dat, omdat de tumor bij mij toch vrij groot was, ik wel echt de gehele behandeling (chemo, operatie, bestraling en hormoontherapie) nodig had. Hoe groter de tumor, hoe meer kans dat er zich toch ergens een verkeerd celletje bevindt in je lichaam. En daar is deze behandeling ook op gebaseerd.
Dan schrik ik toch weer even.
Zal het leven ooit weer 'normaal' zijn? Zal ik niet altijd de angst houden dat ik dit (of een andere soort kanker) weer terugkrijg?
Ze zeggen wel eens 'je hebt een leven voor de kanker en een leven erna'...Ja, dat begrijp ik nu wel.
Mijn moeder heeft op haar 53e borstkanker gehad en heeft nu, 15 jaar later, nog die angst...
Zal ik ooit oud worden? Zal ik de 70 of 80 wel halen? Dat zijn allemaal gedachtes die soms bij me opkomen...
Ik zal die angst altijd houden maar hopelijk verdwijnt die angst steeds meer op de achtergrond....en komt die onbezorgdheid ooit weer terug💞
Reacties
Een reactie posten