Ik vergeet het soms...

Al geruime tijd bevindt mijn leefomgeving zich vooral rondom ons huis. Soms wandel ik wel een stukje en 1 keer in de week ben ik te vinden in het ziekenhuis maar verder eigenlijk niet.

Gisterenochtend waren beide kids er niet en leek het me fijn een stukje te gaan wandelen. Laat ik dan gelijk wat brood halen bij de bakker dacht ik.
Heerlijk stukje lopen, lekker weertje🌞

Ik liep de bakker in, er was 1 mevrouw voor me dus lekker rustig.
Voorheen kwam ik er wel 1 à 2 keer in de week maar nu was ik er denk al vanaf januari niet meer geweest.
De vrouw die achter het brood stond schrok toen ik binnenkwam...ze zei "ik schrik hiervan" en dat zag je ook aan haar. Oh ja, ik heb kanker... gek he, hoe je het soms gewoon vergeet.
Ik loop daar nietsvermoedend binnen met mijn mutsje op en ja dan is het logisch dat mensen die je al een tijdje niet gezien hebben en niks weten, schrikken..
Ik merk het ook als ik door het winkelcentrum loop, nog even snel naar de Caron om een bloemetje te halen...mensen kijken naar je...je ziet er toch anders uit.

Gek hoe ik het zelf soms 'vergeet'...maar misschien ook maar beter.