Vandaag de scan gehad. We moesten ons om 10.15 melden bij de afdeling Radiologie en ik zou om 10.30 de scan krijgen. Uiteindelijk werd dat 11.00.
Van tevoren wist ik even niet meer hoe de scan eruit zou 'zien'...
Ik zag bij binnenkomst al gelijk het grote apparaat, een soort van raket, waar ik in moest. (oh ja..)
Ik kreeg 2 gele oordoppen in en moest gaan liggen op mijn buik op de tafel met mijn borsten in 2 gaten. Vervolgens kreeg ik contrast-vloeistof ingespoten. Gelukkig via mijn PICC-lijn (weer een voordeeltje hiervan). Vervolgens kreeg ik een koptelefoon op met muziek; waar ik overigens niks van mee kreeg door het harde geluid dat de scan maakte.
Toen werd ik in het apparaat geschoven en gingen de verpleegkundigen weg (op afstand vanwege de straling)
Vervolgens kreeg ik steeds scans, ongeveer 10-15 minuten lang. Vreselijk gepiep.
De hele scan was eigenlijk heel naar. Zo raar, alles ging zo 'makkelijk' de afgelopen paar weken en dan voel ik me toch opeens heel naar. Alsof ik opeens weer met beide benen op de grond stond, alles weer opeens werkelijkheid werd.
Ik denk dat ik de hele tijd op een soort automatische piloot heb geleefd en nu ik daar dan lig, wordt alles opeens weer zo echt.
Ik voelde me zo kwetsbaar daar op die tafel.
Het gaat niet eens op het feit dat ik bang ben voor de uitslag; want heb eigenlijk best een goed gevoel daarover. Maar opeens besefte ik weer dat ik borstkanker heb en dat het wel allemaal heel echt was.😥
Donderdag waarschijnlijk de uitslag...hopelijk goed nieuws!
Van tevoren wist ik even niet meer hoe de scan eruit zou 'zien'...
Ik zag bij binnenkomst al gelijk het grote apparaat, een soort van raket, waar ik in moest. (oh ja..)
Ik kreeg 2 gele oordoppen in en moest gaan liggen op mijn buik op de tafel met mijn borsten in 2 gaten. Vervolgens kreeg ik contrast-vloeistof ingespoten. Gelukkig via mijn PICC-lijn (weer een voordeeltje hiervan). Vervolgens kreeg ik een koptelefoon op met muziek; waar ik overigens niks van mee kreeg door het harde geluid dat de scan maakte.
Toen werd ik in het apparaat geschoven en gingen de verpleegkundigen weg (op afstand vanwege de straling)
Vervolgens kreeg ik steeds scans, ongeveer 10-15 minuten lang. Vreselijk gepiep.
De hele scan was eigenlijk heel naar. Zo raar, alles ging zo 'makkelijk' de afgelopen paar weken en dan voel ik me toch opeens heel naar. Alsof ik opeens weer met beide benen op de grond stond, alles weer opeens werkelijkheid werd.
Ik denk dat ik de hele tijd op een soort automatische piloot heb geleefd en nu ik daar dan lig, wordt alles opeens weer zo echt.
Ik voelde me zo kwetsbaar daar op die tafel.
Het gaat niet eens op het feit dat ik bang ben voor de uitslag; want heb eigenlijk best een goed gevoel daarover. Maar opeens besefte ik weer dat ik borstkanker heb en dat het wel allemaal heel echt was.😥
Donderdag waarschijnlijk de uitslag...hopelijk goed nieuws!
Reacties
Een reactie posten